Ik heb er totaal geen idee van of Bart Flos hier, beneden de Moerdijk een bekend iemand is en als dat zo is, hoe bekend hij dan wel is. Ik moest dus het wereldwijde web op, om de man een beetje te kunnen situeren en deert mij dat Flos in Nederland een leven als schrijver heeft, eentje als veranderingscoach en inspirator en eentje als muzikant. Die laatste Bart Flos is diegene die ons vandaag bezighoudt en wel vanwege een heuse CD-box, waarin één schijfje solo-opnames van hem bevat, het tweede met trio-opnames gevuld is en het derde, toepasselijk “bonus CD” getiteld, beide aspecten van de muzikant Flos laat horen.

Die muzikant blijkt een heel straffe pianist te zijn, maar ook een componist, die een hele suite neerpende, waaruit deze drie platen een selectie vormen. De beluistering van de drie schijven neemt best wat tijd in beslag: drie uur en drie kwart is een hele hap, temeer omdat dit muziek is, die je volgens mij best mondjesmaat beluistert. Natuurlijk, een aantal nummers staan in twee- of zelfs drievoud op de verschillende cd’s, maar dan nog: ik vond het heel fijn om de verschillende takes met elkaar te vergelijken en te horen waarin de trio- van de soloversie verschilt inzake tempo en dergelijk.

De soloplaat is naar mijn gevoel het meest veeleisend: hoezeer ik ook de kundigheid van Bart Flos bewonder en hoe graag ik ook pianojazz hoor, ruim een uur hiervan, vergt erg veel van de luisteraar. De trioplaat daarentegen, biedt veel meer aanknopingspunten om “in de muziek” te geraken. Dat heeft alles te maken met de manier waarop bassist Eric van der Westen en drummer Marc Schenk zich van hun taak kwijten: die heren doen veel meer dan de pianist van een ritmesectie voorzien: ze spelen méé en ze geven vaak een veel diepere dimensie aan de nummers, waar ik overigens geen kwaad over gezegd wil hebben: deze composities, die jazz, latin en fusion bevatten en die vaak verrassend klinken doordat er behoorlijk met tempowisselingen gespeeld wordt en doordat de akkoorden nu eens uit de latin en dan weer uit de jazz-lade gehaald worden. Dat geeft de nummers verschillende gezichten en, zoals Flos zelf het zegt in het persblaadje dat bij de box zat: “dàt is pas toegevoegde waarde” en daar kan ik hem alleen maar groot gelijk in geven.

Om u een beetje in de sfeer te brengen, voeg ik hiernaast de link naar “Origin Alpha Prime” toe, het nummer dat de zowel de trio- als de soloplaat opent en in nog een derde versie ook op de bonus-CD staat. Voor de volledigheid vermeld ik nog dat niet alles eigen werk van Flos is: “Autumn Leaves”, alies “Les Feuilles Mortes” blijft een klassieker van Jacques Prévert en Joseph Kosma, “A Greener Shade of Blue” doet mij aan Miles Davis denken en “My Explanation” is van het duo Jimmy Mc Hugh/Dorothy Fields, enfin, zo herinner ik me dat toch. Al met al een bijzonder boeiend, maar niet al te licht verteerbaar muzikaal project van een mens, die mij tot nu toe onbekend was, maar die ik zeker zal blijven volgen.

(Dani Heyvaert)